خزه

خزه

اندامهای هوایی مشابه برگ و ساقه اند و اگر محور خزه ها در جهت عمودی رشد نماید حداکثر تا 15 سانتی متر ارتفاع پیدا می کند برخی از خزه هانیز نیبز محور خزنده دارند. در مرکز محور خزه ها (در برش طولی) عده ای از سلولهای دراز و باریک دنبال هم که ترتیب قرار گرفتن آنها شباهت زیادی به وضع عناصر آوندهای غربالی پیشگام در نهاندانگان را دارد، دیده میشود. ساختار تشریحی اندام برگی خزه ها بسیار ساده و مرکب از یک لایه سلول است که در وسط آن به صورت رگبرگ تراکم بیشتری پیدا می کنند. روی هر محور ایستاده و بدون انشعاب خزه های ایستاده معمولاً چند ردیف اندام برگی دیده میشود و محور خوابیده خزه های خزنده ، غالباً منشعب و چند شاخه ای هستند در ساختار تشریحی محور خزه ها بخشهای زیر را می توان دید.
1-سلولهای سطحی که جدار نسبتاً ضخیم داشته ، معمولاً به رنگ قرمز مایل به قهوه ای اند.
2-در زیر سلولهای سطحی محور، سلولهای نسبتاً درشت با دیواره یی نازک و حاوی مواد ذخیره یی قرار دارند.
3-بخش مرکزی از سلولهای دراز و باریک دنبال هم تشکیل می شود.
خزه ها فاقد ریشه حقیقی بوده به وسیله ریزوئید مواد معدنی و آب را از خاک جذب می کنند. ساختار ریزوئید خزه ها بسیار ساده است و از چند سلول که به رنگ قرمز مایل به قهوه ای هستند تشکیل می شود وریزوئیدهای خزه ها ساده و یا ممکن است منشعب باشند.

سرخس ها از زیر گروههای نهان زادان آوندی می باشند.سرخس‌های کنونی گروهی تکامل یافته از نهان زادان آوندی بوده،که اعقاب فیلیکالهای خاموش شده دوران اول هستند. رشد برگ در سرخس ها نسبتاً کامل و مداوم و ریزوم آنها پایاست، ساختار تشریحی ریشه سرخس ها مشابه ریشه گیاهان کلدار بوده همان ساختار ساده تشریحی ساخت اولیه ریشه را در گیاهان کلدار دارد.
ریشه سرخسها همیشه نابجاو نازک بوده ، قطر آن از دو یا سه میلیمتر تجاوز نمی کند. ریشه های نا بجا علاوه بر سطح ریزوم روی دمبرگ سرخس ها نیز می روید. در برش عرضی استوانه آوندی ریشه در سرخسها، دو دسته آوند غربالی متناوب با دو دسته آوند چوبی (البته در سرخسها آوند چوبی واقعی مانند گیاهان گلدار دیده نمی شود، عناصر سازنده دسته آوندهای چوبی آنها از تراکئیدها که غالباً تزئینات نردبانی دارند، تشکیل می یابد.) به شکل مثلث که در پایه به یکدیگر متصل هستند و در بین آن دو فضایی برای پارنشیم مغزی وجود ندارد، دیده می شود بعد از آوندها لایه دایره محیطه که سلولهای آن بطور منظم متناوب با سلولهای آندو درمی هستند و سپس پارنیشیم پوستی ریشه قراردارد. پارنشیم پوستی را از خارج لایه کرک زا که در نقاط مختلف آن کرکهای عریض و طویل کشنده (به جای اپیدرم) دیده می شوند، محصور می سازد. جدار سلولهای آندو درمی و همچنین پارانشیم طبقه پوستی در ریشه های مسن و قدیمی سرخس ها ضخیم و چوبی و لایه کرک زا چوب پنبه ای می شود.
کرکهای کشنده در این قبیل ریشه ها با از دست دادن محتویات خود مجوف و خالی شده، رنگ قهوه ای پیدا می کنند.ساقه سرخس ها به استثنای بعضی گونه نادر مناطق حاره همیشه زیرزمینی و به صورت ریزوم است.
برگها یا فروندها در سرخسها مستقیماً از ریزوم جدا شده، رشد و توسعه آنها معمولاً چندین سال طول می کشد. رشد فروند به وسیله مریستمی که در نوک و رأس آن قرار دارد صورت گرفته و دمبرگ یا پایه آن نیز تقریباً همان ساختار تشریحی ریزوم را با اختلاف عدم قرینه محوری و داشتن قرینه طرفی دارد. در ساختار کلی فروند پارانشیم نرده ای همراه با پرانیشم حفره ای تشکیل فروفیل را داده ، سلولهای اپیدرمی و سلولهای روزنه ای کلروفیل دارند.